Permanent verblijf gegarandeerd

Preek Ontmoetingskerk Nijmegen 20 oktober 2024

Gasten: Farshad en Saeideh Montazeri

Thema: ‘Permanent verblijf gegarandeerd’

Psalm Jesaja 29 vs 18-24 en Matt 25 vs 34-40

Wie van jullie is wel eens in een onderwegkerk geweest? Bij Terband, ten noorden van Heerenveen staat de Rotondekerk (genoemd naar de rotonde vlakbij ). Elke zomer onderwegdiensten. Om 9.30 en 10.30 inwoners uit de regio, vaak gezinnen met kinderen, maar ook mensen op reis (geplande bestemming of spontaan) konden een korte viering meebeleven. Ik heb jaren meegewerkt. Momentjes van rust en bezinning, een ‘parkeerplaats met God’, bemoedigende liederen als beleving. Onderwegkerken, net als in kapel Hoog Soeren. Eenigenburg-gemeente Schagen, Blauwkapel (Utrecht) ook in omgeving Nijmegen?

Lieve mensen, wij allemaal zijn- hoe dan ook- mensen onderweg toch? In deze Ontmoetingskerk(gemeente) vanmorgen, of thuis met ons verbonden: gemeente en allen die verder met ons verbonden zijn, onderweg!

Ik hoop en wens dat we beseffen onderweg te zijn naar een nieuw LEVEN met hoofdletters. Als we onze Opgestane Heer volgen en naar Zijn nodigende, liefdegevende en hartverwarmende Stem luisteren, weten we op weg te zijn naar een Beloofd Land, een Toekomst die niet in woorden en talen is uit te drukken.

Jesaja 29 vs 17-24: Een prachtig tafereel, een panorama wat je zó voor je ziet: ‘bomen groeien op de Libanon bergen. Op de berg Karmel prachtige bossen. Net zoals elders beschreven in Jesaja 61. Jezus preekt in Nazaret ook uit Lucas 4 vs 17-19: om aan armen het goede nieuws te brengen, ben ik gezonden: aan gevangenen en onderdrukten vrijlating en aan blinden herstel van hun zicht, onderdrukten vrijheid: het is het genadejaar van de Heer.

Laten we dit Evangelie ook eens op de natuur en duurzaamheid betrekken. Symbolen van herschepping: nieuw leven! Die bomen (boomgaard, een tuin, een woud, als Genesis 1) is hoe dan ook in aantocht, wordt gecreëerd, Maar wat doen wij om dit mee mogelijk te maken? Ons handelen, onze leefwijze, onze houding, ons getuigen van het heil in woord en daad is hierin maatstaf.

Ook de doven worden genoemd: ze staan voor mensen die niet luisterden naar de stem van de ander, hun medemens. En blinden die gefocust zijn op eigen belangen en zelfgerichtheid. Nu zijn hun oren en ogen wijd open: helpen mensen in nood, geven liefde, zorg en aandacht aan eenzamen, aan kansarmen, mensen die niet in tel zijn.

Deze doven en blinden van voorheen zijn ook gericht op het verantwoord omgaan met de natuur, tegengaan van verontreiniging van lucht, klimaat, en beheer ervan. En ook op vrede die alle verstand te boven gaat.

Ds MartinLuther King vertelde over zijn droom van vrede voor alle mensen. Overal zal vrede zijn. Er is genoeg koren. Symbool voor ‘overvloed!‘ Rijkdom van genieten en blij zijn door het geloof.

Je zou denken dat het hier over God zelf gaat. En Goddank is dat natuurlijk ook zo! Dankzij onze Heiland wordt een hemel op aarde weer werkelijkheid: mensen die het moeilijk hebben, zullen weer tranen drogen, lachen, blij zijn en juichen voor de heilige God.

Opnieuw Jesaja 29: Het koningschap, vrijheid en vrede voor Israel en alle landen en volken in deze wereld wordt aangekondigd en bezegeld. Een paradijselijk vooruitzicht: Beelden van de bergen bekleed met schoven van vrede en de heuvels een oogst van gerechtigheid, vloed van koren, golvende velden, een stad die oprijst uit een zee van groen. God, die in Jezus Christus gekomen is en komt zoals de dauw die de aarde drenkt. En in die dagen zullen trouw en gerechtigheid bloeien. Gegijzelden zullen dansend, zingend en huppelend naar (t)huis kunnen gaan. De koning: ‘koopt’ de kwetsbaren, de ontheemden en de machtelozen los uit onderdrukking en geweld. Lieve mensen, het staat er zo bemoedigend: ‘hun leven is kostbaar voor Hem’!

Het leven loop je niet alleen, is een prachtige uitspraak en belijdenis. Praktijkvoorbeelden hier en daar: door straten lopend zie je een opschrift/poster achter een raam: ‘een glimlach, een uitgestoken hand, een drinkbeker, een arm om je schouder, een nodigende spreuk: kom binnen: mijn deur is open hoor! Jij bent hier van harte welkom!

Wat mensen overkomt en doormaken, raakt de koning (onze Koning!) in zijn hart; Hij is er diepbedroefd om. Ook wij houden de adem in nu we elke dag en nacht beelden zien van oorlog, vernietiging, wraak op wraak, ontheemd zijn, angst, kinderen gedood, soldaten die nooit meer thuis komen, overstromingen, aardbevingen, een geliefde of collega die niet meer beter wordt. Asielzoekers die vrijwel nergens welkom zijn. Politiek die met hen solt.

Daarom bidden en smeken wij ook vanmorgen om ontferming. Gods nabijheid in donkere tijden, uren. Wij bidden om Gods ingrijpen, licht aan de horizon. Een aarde waarop geen plaats meer is voor verdeeldheid, eigenbelang, winstbejag en machtswellust. Geen vernedering, kindermishandeling of slavenarbeid meer. De drones en raketten zullen zwijgen.

Gemeente, thuiskijkers, gasten: onze ‘offers’ zijn bijdragen van dienen en dienstbaar zijn en voortdurende voorbeden. Hierin zegenen wij ook elkaar!

Matteus 25 vs 34-40: Jezus identificeert zich met de armen. Elk mens die hongerig, dorstig is, gevangen, naakt of ziek. Zijn opdracht: zorg voor deze anderen, deze naasten, alsof je voor God zorgt. Dit weerspiegelt zich in het goed doen en zorgen voor mensen die het moeilijk hebben. In stilte, ook in kleine dingen. Luisteren, een arm om iemand heen slaan, een appje: ik hou van je, je kunt me bellen, ook al is het midden in de nacht. Ik ben er voor je.

Het is afgelopen donderdag wereldarmoededag geweest. Zelf heb ik wel eens een dagje met de diaconie meegelopen in Amsterdam. Langs de daklozen met de koffiets. Hierin ook soep en een broodje. Bij één van hen op de bank, waar hij geslapen heeft, gaan zitten. Als je dan vraagt: ‘Hoe gaat het?’komen de verhalen. ‘Grote schulden gemaakt; op straat gezet, ik kan nergens meer terecht.Mensen zien me niet eens meer, oordelen alleen maar.

De Baptistengemeente in Sneek kerkt in een voormalig postsorteercentrum. Er is een bieb en een grote keuken; Voorin die hal is een postzak opgehangen. Kerkleden en passanten kunnen hierin in een postzak, een brief posten aan God. Privacy gegarandeerd. Je kunt God in die brief danken voor Zijn zegeningen, maar Hem ook je waaroms, angst, twijfel, zorgen en eenzaamheid voorleggen. Here, ontferm U, hoor mij, zie mij aan zoals ik ben. Dieper dan ik mijzelf ooit ken, kent Gij mij.

Ook bij ons vanmorgen staat ontmoeting centraal. Koffiepastoraat; de bankdirecteur naast de pakketbezorger, voetbalfan naast een gamer, een tiener naast een bejaarde. Je bent thuis en bij elkaar. Geen klassenverschil of status. Buurthuis, ook door de week. Gastvrijheid, sport en spel. Expositie in een zaal. Voorbijgangers welkom. Vlag uit, spandoek. Fruitbomen en planten in plaats van hekken rondom. Een band, lichtshow in de vieringen.

Gemeente, kijkers, als je niet weet naar welke haven je vaart, is geen enkele wind gunstig.. ! Dankzij onze Heiland is er leven, onvergankelijk als de zon! En in dit hemels thuisland staat nooit het bordje ‘vol’ Nee, krijgen of hebben wij door Hem gegarandeerd een permanente verblijfsvergunning! Ongekend, ontroerend, onvoorstelbaar mooi!

‘Here’s your Paradise’ van Chris de Burgh, 30 september 2011 Amen

Hartversterker:

(Trouw, vrijdag):Yo God, hoor mijn stem als ik roep, heb effe geduld en geef me wat hoop. Sommige mensen haten op me, maar dat boeit niet. Jij zorgt voor me, dus ik ben safe en zit tight. Zo klinkt Ps. 4 in het boek:’ in de stilte van mijn cel’ een uitgave van het NBG, omdat de geestelijke verzorging in gevangenissen 75 jaar bestaat. Gedetineerden lazen psalmen, een eigen versie van oorspronkelijke teksten. Liederen over hoe mensen naar zichzelf kijken, hoe ze gezien worden, wat ze met God beleven. Liederen vol eenzaamheid, jubel, twijfel, boosheid. Anoniem, hoewel wel achterin de voornamen van hen die iets bijdroegen. ‘ik dwaalde af van het juiste pad; nu zit ik hier in de bak, dat had ik nooit verwacht. Het leven gaat niet altijd over rozengeur en zonneschijn. Kon ik maar weer bij mijn familie zijn.

In het gesprek met Farshad en Saeideh en hun zoon Mani. Gebeden zijn verhoord: dankzij een aangeboden baan kunnen de visa van dit gezin verlengd worden. Ze mogen in vrijheid aan een toekomst en inkomen hier bouwen. Wat een zegen! Als jullie terug hadden gemoeten naar Iran was daar de dreiging van onmiddellijk gevangen gezet te worden of geronseld voor het leger, de dreiging van dictatoriale machten van de ayatolahs, vrouwen die helemaal geen inspraak hebben, niet meer meetellen, hoofd en nek moeten bedekken. Christenen die alleen nog ondergronds mogen samenkomen.